Η φωτογραφία και η είδηση από τον ιστότοπο ΥΔΡΑΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑ.
Καλά, εμείς φτιάξαμε ολόκληρο μόλο στα Μαντράκια για να δένουν Κρουαζιερόπλοια. Προς τούτο μπαζώσαμε ένα υπό την θάλασσα τμήμα της αρχαίας Ερμιόνης και ξεθεμελιώσαμε τα βράχια μπροστά από το σπίτι της Μπαούλενας, το πιο ωραίο σημείο των Μαντρακίων. Δηλαδή την παράδοσή μας.
Οι τότε διορατικότατοι (;) προβλεπτές φαντασιώνονταν κρουαζιερόπλοια να συναγωνίζονται, ποιο πρώτο θα δέσει στο μόλο για να απλωθούν οι τουρίστες του και να θαυμάσουν τη νυφούλα του Αργοσαρωνικού. Αντί αυτών πιάνουν στο μόλο γρι γρι και ανεμότρατες, φιλοξενεί ο μόλος τους κάδους απορριμμάτων του Δήμου, και είναι πάρκιν για αυτοκίνητα. Και το καλοκαίρι κανένα μεγάλο κότερο, από αυτά που οι επιβαίνοντες τρώνε μέσα στους άνετους χώρους του, άντε ο μάγειράς τους να φτιάξει καμιά ψαρόσουπα με ψάρι άγνωστης "ντόπιας" θάλασσας.
Τις και τι πταίει;
Νομίζω ότι άλλα τα μάτια του λαγού και άλλα της κουκουβάγιας. Ας ήταν απείρακτη η Ερμιόνη, όπως ήταν τη δεκαετία του 1950, ας ήταν δηλαδή όπως σήμερα είναι η Υδρα, και θα είχαμε τα μάτια του λαγού.
Θα μου πείτε ότι ποτέ δεν είναι αργά. Ναι, μπορεί μετά από χρόνια να τρελαίνονται οι τουρίστες για τα τσιμεντοσταμπωτά, τις τσιμεντοστρωμένες παραλίες, τους δρόμους χωρίς πεζοδρόμια και τα δυοροφοτριόροφα σπιρτόκουτα. Μέχρι τότε......
Βασίλης Γκάτσος
