Πέμπτη 9 Απριλίου 2015

Αψηφώντας άστεγους και αρχαία Dolphin για Π/Σ/Κ στην Υδρα

O Aντώνης Πανούτσος γράφει για τις τρεις μέρες σε ένα νησί όπως η Υδρα που δεν υπάρχει μηχανή ή αυτοκίνητο και αξίζουν τον κόπο.

Οι πάγκοι στο λιμάνι έχουν καταληφθεί από ρώσους άστεγους που έχουν να πλυθούν από την μακρινή πατρίδα τους και τα Dolphin γνώρισαν καλύτερες μέρες πριν από 35 χρόνια αλλά οι τρεις μέρες σε ένα νησί όπως η Υδρα που δεν υπάρχει μηχανή ή αυτοκίνητο  αξίζουν τον κόπο.

Πέμπτη την κάνω για Υδρα. Το απόγευμα στις 7μιση με το Dolphin αφού υπάρχουν μόνο δύο δρομολόγια, το ένα στις 7 το πρωί και το άλλο το βραδινό που θα πάρω. Επίσης ένα καράβι που μέχρι πριν λίγα χρόνια έκανε την γραμμή του Αργοσαρωνικού έχει σταματήσει. Το αποτέλεσμα είναι ο μόνος τρόπος να πας για Πόρο, Υδρα, Σπέτσες Ερμιόνη είναι τα λίγα και παλιά Dolphin το τελευταίο καταμαράν που έμεινε ή με αυτοκίνητο στο Μετόχι, να το παρκάρεις και από εκεί με βάρκα. Μιλάμε για κατάρρευση της ακτοπλοϊκής συγκοινωνίας, με τα αρχαία Dolphin να τρίζουν στην διαδρομή, τα κυλικεία να έχουν καταργηθεί και το ταξίδι να ξεκινάει με την άθλια εικόνα στον τόπο της επιβίβασης, στο λιμάνι.
Η επιβίβαση στα Dolphin γίνεται στην γωνία του λιμανιού που βρίσκεται απέναντι από την εκκλησία του Αγίου Νικολάου. Στον χώρο της αναμονής βρίσκονται δύο σκέπαστρα που έχουν από δύο
μεταλλικούς πάγκους των 20 μέτρων. Στους πάγκους έχει κάνει κατάληψη μια ομάδα από αλκοολικούς, άστεγους που περιέργως μοιάζουν να μιλάνε ρώσικα. Ο επιβάτης έχει δύο επιλογές. Είτε αν βρει θέση να κάτσει δίπλα σε κάποιον που είναι μεθυσμένος και έχει να πλυθεί από τότε που έφυγε από την Ρωσία ή να κάτσε όρθιος έξω από το σκέπαστρο ανεξαρτήτως καιρού. Δεν γράφω για την τελευταία φορά που ταξίδεψα ή την προτελευταία. Μιλάμε για τα δύο τελευταία χρόνια. Επειδή και ο χώρος και το ταξίδι αφορά το υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας δείχνει ότι οι υπουργοί εμπορικής ναυτιλίας αλλάζουνε η αξιοθαύμαστη ανικανότητα τους όμως δεν αλλάζει.

Το λιμάνι του Πειραιά είναι το χάλι του, τα Dolphin έχουν παλιώσει, το νησί δεν είναι και φτηνό αλλά αξίζει μια φορά στην ζωή σας να πάτε. Η Υδρα είναι το μόνο μέρος στην γη που ξέρω που απαγορεύονται τα αυτοκίνητα και οι μοτοσυκλέτες. Εχετε την εμπειρία να δείτε  πως ακουγόταν ο κόσμος πριν ανακαλυφθούν οι κινητήρες εσωτερικής καύσης, όταν οι μετακινήσεις γινόντουσαν με γαϊδούρια και μουλάρια. Ανάλογος είναι και ο οικισμός, που υπάγεται στην αρχαιολογία. Εχει αλλάξει ελάχιστα τα τελευταία 200 χρόνια κάτι που διαπιστώνεται από τις γκραβούρες του 19ου αιώνα. Για να μην αλλάξει ο αρχιτεκτονικός χαρακτήρας απαγορεύονται οι συσσωρευτές ηλίου στα κεραμίδια και οι καυστήρες των καλοριφέρ στα σπίτια. Και οι κανονισμοί κρατιούνται.  Ακόμα και οι τέντες για σκιά στα μαγαζιά του λιμανιού είναι υποχρεωτικά οι ριγέ που υπήρχαν την δεκαετία του ’50. Μιλάμε δηλαδή για νησί που διατηρήθηκε σε κάψουλα χρόνου. 

Διάβασε περισσότερα στο: gazzetta.gr