Πέμπτη 8 Μαΐου 2014

Κώστας Γεωργουσόπουλος: Μια Ελλάδα που ζει


Σήμερα θέλω να εντοπίσω σε μια άλλη πτυχή της πνευματικής δράσης που συνάντησα από μια σύντομη επίσκεψη στην Ερμιονίδα. Και στο Κρανίδι και στην Ερμιόνη είχα τη χαρά να ξεναγηθώ στις δημοτικές βιβλιοθήκες των δύο κοντινών κωμοπόλεων. Μόνο η μία έχει βιβλιοθηκονόμο, αλλά και οι δύο λειτουργούν άψογα με συγκινητικά προσφερόμενους εθελοντές.
 Νέες και νέοι επιστήμονες, υπάλληλοι αλλά και συνταξιούχοι προσφέρουν όρεξη και ώρες να βοηθήσουν να λειτουργήσουν οι καλά οργανωμένες βιβλιοθήκες και να εξυπηρετήσουν αναγνώστες κάθε ηλικίας, κυρίως όμως παιδιά. Και οι δύο διαθέτουν εξόχως ενημερωμένο τμήμα παιδικών βιβλίων για όλο το ηλικιακό φάσμα και όλο το θεματολόγιο.
Αυτοί οι ερασιτέχνες εθελοντές έχουν δομήσει το υλικό τους με τις σύγχρονες μεθόδους οργάνωσης μιας βιβλιοθήκης κατά θεματική ενότητα, αλλά με δυνατότητα να αναζητηθεί ένας τίτλος και κατά συγγραφέα. Αλλά η δραστηριότητα δεν εξαντλείται μόνο στη φιλαναγνωσία. Εξυπηρετούνται και οργανώνονται προγράμματα κυρίως ευρωπαϊκά, όπου νέοι κυρίως αναγνώστες μετέχουν σε διαγωνισμούς, σε συνέδρια, σε παράλληλες δράσεις με άλλες καλλιτεχνικές εκδηλώσεις.
Οι νέοι, μαθητές και επιστήμονες, συντάσσουν σχέδια, προωθούν ιδέες, έρχονται σε επαφή με ομηλίκους άλλων χωρών ή και ταξιδεύουν για να ανταλλάξουν εμπειρίες, γνώσεις, μεθόδους και προοπτικές.
Δεν θέλω να προσκρούσω στη σεμνότητα και στην ανιδιοτέλεια όσων προσφέρουν σ' αυτές τις σωσίβιες λέμβους πολιτισμού σε εποχές άλλης πολιτικής, οικονομικής ξηρασίας. Δάσκαλοι, όλων των βαθμίδων, θετικοί επιστήμονες, συνταξιούχοι εκπαιδευτικοί, οδοντίατροι, δικηγόροι διοχετεύουν την αγάπη τους για γνώση και πολιτισμό σε νέους που διψούν για γνώση, τέχνες και αισθητική χαρά.
Ναι, η μικρή, περιθωριακή Ελλάδα ζει και ζέει (βράζει).