(ο τίτλος που προηγείται αποτελεί δικό μου συμπέρασμα,
μην τον χρεώστε στον ποιητή.
μαρτυριάρα, Έλλη Βασιλάκη)
Είναι η ώρα
Είναι η ώρα που τα μπαλκόνια,
γεμίζουν με ανθρώπους.
γεμίζουν με ανθρώπους.
Βουβοί με τα όνειρα τους μανταλάκια,
να κρατάνε στα σύρματα το κουφάρι τους.
να κρατάνε στα σύρματα το κουφάρι τους.
Είναι η ώρα που τα μπαλκόνια,
γεμίζουν με ανθρώπους.
γεμίζουν με ανθρώπους.
Ποτίζουν τα λουλούδια τους,
καθαρίζοντας τα, από τις ξερές υποσχέσεις.
καθαρίζοντας τα, από τις ξερές υποσχέσεις.
Από το μπαλκόνι σου πέφτει λίγο χώμα.
Από το δικό μου μερικές στάλες νερό.
Είναι η ώρα που τα μπαλκόνια,
γίνονται κοινωνοί,
της κρυμμένης αλήθειας μας.
γίνονται κοινωνοί,
της κρυμμένης αλήθειας μας.
Δεν είναι η δική σου μοναξιά που σε φοβίζει.
Είναι που όλοι θα κατεβάσουν τα ρολά,
αυτές τις ζεστές καλοκαιρινές νύχτες.
αυτές τις ζεστές καλοκαιρινές νύχτες.
Έτσι, κανενός το όνειρο,
δε θα ανταμώσει με του άλλου…
δε θα ανταμώσει με του άλλου…
-02/07/2013-
Δημήτρης Σταμπουλίδης
