Τετάρτη 20 Φεβρουαρίου 2013

Στο Μουσείο μας… με τη ζωγραφική της Ανθούλας


       Στο Μουσείο μας… με τη ζωγραφική της Ανθούλας

Της Ήρας Φραγκούλη-Βελλέ 
  Από δημοσιεύματα στα τοπικά blogs και από προφορικές συζητήσεις πληροφορήθηκα την ωραία ατμόσφαιρα και την αισθητική απόλαυση που χάρισε η έκθεση ελλήνων ναϊφ ζωγράφων στο Ίδρυμα Μιχελή και εκφράζω τη λύπη μου γιατί απουσίαζα από αυτή  τη συμμετοχή των συμπατριωτών- ερμιονιτών στη χαρά και τιμή προς τη ζωγράφο μας Ανθούλα  Λαζαρίδου - Δουρούκου.
 Και τη μεν έκθεση θα επισκεφθώ βέβαια  και εγώ προσεχώς, ο λόγος όμως της απουσίας μου ήταν ένα από καιρό προγραμματισμένο εκπαιδευτικό πρόγραμμα στο Μουσείο μας, την Τρίτη 12 Φεβρουαρίου, με τη Β΄ τάξη του Δημοτικού  Σχολείου.
   Η επέμβασή μου όμως σ’ αυτό το γεγονός και τη συζήτηση που ακολούθησε είναι για να δηλώσω ότι συμφωνώ απόλυτα με την πρόταση «για τους δασκάλους και τους μαθητές μας» των Γ. Σπετσιώτη και Τζ. Νεστάκου , πόσο ωραίο θα ήταν  να γνωρίσουν οι μαθητές την πολιτιστική παράδοση της πατρίδας μας, σαν μαγικό παραμύθι, μέσα από τους ζωγραφικούς πίνακες της Ανθούλας,  και να πληροφορήσω ότι αυτή την ιδέα την υλοποιεί εδώ και χρόνια το ΙΛΜΕ με τα εκπαιδευτικά προγράμματά του.
   Οι ζωγραφικοί πίνακες που έχει δωρίσει η ζωγράφος  με θέματα από τη ζωή και την παράδοση  της Ερμιόνης και είναι ανηρτημένοι στο Μουσείο μας, τόσο αρμονικοί με τα εκθέματα του γύρω χώρου αποδείχθηκαν ένα άριστο εκπαιδευτικό εργαλείο  που ελάχιστα λαογραφικά Μουσεία, νομίζω, έχουν την τύχη να περιλαμβάνουν στα προγράμματά τους. Δεν μπορείτε να φαντασθείτε πόσες ώρες τα μικρά ερμιονιτάκια  στις δεκάδες επισκέψεις τους έχουν σταθεί μπροστά τους και έχουν αφουγκρασθεί τις ιστορίες τους….
          Ελάτε κι εσείς κάποια φορά μαζί μας….
          Μετά την είσοδό τους στην αυλή και το χαιρετισμό τους τα παιδιά  ξεκουράζονται από την πεζοπορία τους από το σχολείο και ηρεμούν μέσα στην υποβλητική ατμόσφαιρα του Μουσείου καθισμένα μπροστά σε ένα ζωγραφικό πίνακα στημένο σε καβαλέτο. Τον παρατηρούν προσεκτικά και αφήνονται στη γοητεία της ζωγραφικής της Ανθούλας να τους οδηγήσει σε κόσμους αλλοτινούς ακούγοντας τους μακρινούς προγόνους τους να τους αφηγούνται ιστορίες από τον τόπο τους, τη φύση, τις εργασίες τους, τα έθιμά τους τις χαρές και τους μόχθους της ζωής τους. 
Τι ευτυχία όταν βρίσκεται ανάμεσά μας και η ίδια η ζωγράφος!  (και αυτό έχει γίνει
πολλές φορές).   Τα παιδιά κρέμονται από τα χείλη της καθώς την ακούν να απαντά στις ερωτήσεις τους να εξηγεί  και να εμπλουτίζει με τη συναρπαστική της αφήγηση  το ζωγραφικό πίνακα.
     Η επίσκεψη της 12ης Φεβρουαρίου ήταν συντονισμένη και  προσαρμοσμένη στη σχολική διδασκαλία και στο μάθημα που δίδασκε τα παιδιά  πώς να παρατηρούν και να περιγράφουν. Στηθήκαμε λοιπόν μπροστά στον ζωγραφικό πίνακα «τα γεννητούρια» και οι μαθητές είδαν, άκουσαν και φαντάστηκαν τη συγκινητική ιστορία της ερμιονίτισσας μάνας που γεννά το μωρό της στο σπίτι ενώ ο πατέρας ναυτικός-σφουγγαράς βρίσκεται μακριά.    Με αφορμή τα εικονιζόμενα στον πίνακα, ξεκούραστα, αβίαστα και φυσικά, συνεχίζοντας την ιστορία μας, σηκωθήκαμε,  περιηγηθήκαμε τους άλλους χώρους και περιγράψαμε ενδιαφέροντα αντικείμενα, όπως όριζε η εκπαιδευτική διαδικασία από βιβλίο τους που είχε προηγηθεί στην τάξη..
  Οι δάσκαλοι που συνοδεύουν τα παιδιά αισθάνονται και αυτοί γοητευμένοι από τη ζωγραφική της Ανθούλας. Οι ξένοι εκπαιδευτικοί που υπηρετούν στο Σχολείο μας γνωρίζουν μια θαυμαστή κοινωνία της παλιάς Ερμιόνης. Να τονίσω ακόμα, με πόση συνέπεια οι δάσκαλοι του Δημοτικού μας Σχολείου συντονίζουν κάθε χρόνο τη διδασκαλία τους με μια επίσκεψη στο Μουσείο και κάθε φορά ένας πίνακας ζωγραφικής  θα μας δώσει αφορμή και ξεκίνημα για το ανάλογο πρόγραμμα.
 Τι εντυπώνεται στις ψυχές των παιδιών, ποιος μπορεί να γνωρίζει; Αν θα προκύψει κάποιο ταλέντο, και αυτό άγνωστο. Εμείς τους προσφέρουμε μαζί με  την αισθητική αγωγή τη γνώση και τη συγκίνηση.

 Αισθάνομαι ευτυχής  κάθε φορά που, όχι ως τεχνοκριτικός, αλλά ως εκπαιδευτικός μαζί με τα παιδιά  αφηνόμαστε στο χρωστήρα της Ανθούλας να μας  θυμίσει  τον πολιτισμό,  την παράδοσή μας  και  τις αξίες που τον δημιούργησαν.
  Φέτος, αν και μακριά από το χώρο της εκθέσεως του  Ιδρύματος Μιχελή,  για μια ακόμα φορά ήμουν τόσο κοντά στην Ανθούλα και τη γοητευτική ζωγραφική της.

                                                Ήρα Φραγκούλη-Βελλέ