Η ποίηση για μένα είναι ένα κεφάλαιο. Γιατί είναι δωρεάν. Η ποίηση δεν είναι θεωρία, είναι άλλη διάσταση της ζωής, η οποία είναι πραγματικότητα. Αυτό που κάνουν οι ποιητές είναι να σου δώσουν μια άλλη αιτία της ζωής την οποία την κουβαλάς μέσα σου. Για μένα, σε αυτά τα χρόνια πενίας, η ποίηση είναι ένα κεφάλαιο. Δεν αντέχω να μου κάνουν τόσο μονόχρωμη τη ζωή μου. Θέλω αυτό το δικαίωμα, να έχω αυτό το ξέφωτο. Ας είναι γύρω γύρω πολλά υπερκαταστήματα, που και αυτά έχουν τη χάρη τους. Αυτό για μένα είναι μια επαλήθευση ότι μιλάμε για μια βιώσιμη ζωή.Έχω υλοποιήσει τα όνειρα μου, νιώθω χορτασμένη και τώρα λέω πάμε γι' άλλα, γιατί είμαι ζωντανή. Αυτό που μας ελευθερώνει είναι οι γέννες που γίνονται με αλήθεια. Δηλαδή να είναι αθώος ο άλλος την ώρα που το έκανε ή πολύ εμπνευσμένος και ενδιάμεσα υπάρχει η ρουτίνα.
Η τέχνη είναι το πράσινο της ψυχής. Όπως τα δέντρα στη φύση είναι το οξυγόνο για τα πνευμόνια έτσι και η τέχνη είναι το οξυγόνο της πιο άυλης πλευράς μας.Ακόμα έχω όρεξη. Επίσης σκέφτομαι αυτούς τους ανθρώπους που μας άνοιξαν εμάς τα μάτια και πήραν ένα ρίσκο. Πόσο χρωστάμε σε αυτούς! Κατάλαβα με λίγα λόγια ότι οφείλω να πάρω την ευθύνη. Πάντα το παράδοξο είναι έτοιμο να φάει πέτρα ή χλευασμό. Κάποιοι άνθρωποι πάνε μπροστά και αν αυτό λείψει θα γίνουμε όλοι συντηρητικοί και νιώθω την ανάγκη να μη γίνω ποτέ συντηρητική. Να μη με πνίγει ο φόβος του μέτριου και του ασφαλούς.
LIFO
